06 noviembre 2007

sentimentos

Alborotado corazón
que só me permites
pensar nun cativoa
brumador.
Divaga el, polo meu
corazón, con armonía
e simpatía un rapaz
encantador.
Risas, só son risas
o que só un xesto
me enamorou.
Intelixente e formidable
a súa confianza, el
me amosou.
Acostumbrada a velo
na cancha de sempre
un día
me conquistou.
Non podo deixarde pensar
nese rapaz,
que nunca tarde
de outono
me roubou
o CORAZÓN.

4 comentarios:

Recursos para tu blog - Ferip - dijo...

Hola!
Cómo has estado???
ADRIAN debería leer esto... menina!!!

Dile a este rapaz que te devuelva el corazón!!!! :)))

Besos!

@inoakp dijo...

ola o teu blog esta ben. Notase que se che da ben a poesia.Gustame a tua presentacion. Que teñas sorte ainda que ti xa tes experiencia. Bks

Unknown dijo...

Lindas verbas namoradas, ruliña. Bicos e agarimos,
V.

Anónimo dijo...

Hello, as you can see this is my first post here.
In first steps it is really nice if somebody supports you, so hope to meet friendly and helpful people here. Let me know if I can help you.
Thanks and good luck everyone! ;)