PARA VOSTEDE

Nesta noite do mes de febreiro
cáenme as bágoas, por vostede
dóeme o que lle fixo ese lobo
dóeme o que lle fixo
a esa fermosa cabriña que cá
súa fiel compañeira a bolboreta
pasaban os días sentadas nas cadeiras
mentres ríann e contaban contos.
A cabriña xa non está
unha peste acabou con ela,
pero a sua amiga a bolboreta
sempre a recordara polo que foi
unha gran muller, que lle
axudou a trancas a a barrancas
sen póñer un por qué, e lle axudaba
os veciños sempre que podía
e rara vez tiña problemas con ninguén,
a vostede que tanto fixo polo pobo de Pesqueiras
e que todos os veciños agás o lobo feiticeiro
botante de menos e recordante con paixón.
Aquí esta pequena bolboreta,
chora cada vez que de ti oe falar,
pero sabe moi ben que no outro mundo fas falta,
por que se estiveras aquí sufrirías por,
ese lobo feiteceiro, que lle roubou o corazon i a alma
aquí esta a bolboreta, adicache este pequeno poema
dicindolle que dende o profundo da súa alma, NUNCA A OLVIDARÁ.

A MIÑA DULCE E CONFIDENTE MARÍA

Logo vai facer tres anos que de donda nós te fuches
tres anos que ,aínda parece que foron onte
teño o recordo de vostede,
deitada naquela cama, sufrindo,
e sen ver ao seu amado,que tanto quería,
el enganabaa, pero nunca yo dixo
foi un mal home, pero un bo marido.
Cando todos te botábamos de menos,
el xa tiña todo o seu, vendido
e non pasaron tres meses da súa marcha,
cando con unha fulana andivo.
Hoxe só lle queda a casa na que usted vivia,
alí donde tan bos momentos pasamos,
alí donde sempre riamos.
Eu botote de menos,
porque para min foches una gran apoido
e como unha segunda nai,
ti guiachesme polo bó camiño.
Agora que non estás aqui sentome perdida,
perdoa por non te ir ver cando vivías.
Non podía ir alí, pra ver a linda bolboreta
sentada na cama a piques de morrer.
O día do funeral, puxo na súa lápida unha poesia,
pero el ben sabía que, era un hipócrita, xa que todos sabíamos o que había.
Marchaches deste mundo, para un mundo mellor ,
donde alí te necesitaban e aqui só sufririas
eres a miña guia nesta noite estrelada,
e adicoche esta poesía desde o prufundo da miña alma.