Alborotado corazón
que só me permites
pensar nun cativoa
brumador.
Divaga el, polo meu
corazón, con armonía
e simpatía un rapaz
encantador.
Risas, só son risas
o que só un xesto
me enamorou.
Intelixente e formidable
a súa confianza, el
me amosou.
Acostumbrada a velo
na cancha de sempre
un día
me conquistou.
Non podo deixarde pensar
nese rapaz,
que nunca tarde
de outono
me roubou
o CORAZÓN.
