16 febrero 2009

amiga Canariona

Toc, toc, toc
Quen é? chaman á porta?

Un día,
do mes de agosto
atopeite.
Ese vintesete
foi un día distinto,
xa que eu non sabía
que ese fructuoso día
aunha fermosa CANARIA
coñecería.
Foron os días
as ansias e a ilusion,
por o mesmo futbolista
a que nos uniron.
Pero máis adiante,
non foi só iso.
Senón algo máis forte
como pra chamarlle AMIZADE.
Sonreínte, tímida e a
mesma vez extrovertida,
é aquela moza castaña
con sorriso cautivador.
A súa humildade,
o seu caracter
e a súa dozura,
foi ao que a
ésta cativa GALEGA
namorou.
Non pretendo
sacarche ás cores
con este poema.
Non pretendo
gañar a túa amizade,
tampouco.
Só demostrarche
que aínda que
ás veces estexa ausente
ou sen ganas de falar,
ti xa formas parte de min.
Por escoitarme,
por aconsellarme,
por facerme rir
por cada momento vivido contigo
e polos que están por vivir
por que hoxe e cada día da miña vida
gústaríame compartir contigo.
Por que aínda que te teña lonxe
o meu corazón
dime que estás préto,
e sei que algún día:
Reíremos, bailaremos
brincaremos e festexaremos xuntas.
Pero tamén choraremos, consolaremonos
entristeceremos e viceversa.
Por que sei ou confío
que sempre te terei.
QUÉROTE.
Quizáis non sexan as
verbas máis fermosas
que escoitas, pero si
as máis sinceiras que digo.
Nunca xamáis me deixes.
Por que perder
a túa amzade,
sería como se me arricansen
o corazón e xogasen
ao Fútbol con el.
QUÉROTE