22 abril 2007

a realidade

as palabras mais duras
veñen dos seres mais queridos
por eso e cando te das conta
que non mereces existir
xa que os teu non confian en ti
duro pero unha realidade

12 comentarios:

Rosa dijo...

Te devuelvo la visita, espero que regreses siempre que quieras a visitarme y yo pasare por aqui tambien. Saludos

ella dijo...

Precioso leerte. Son muy pocos tus años, y mucho lo que sientes. Perdona que no pueda escribirte en nuestra lengua, no lo hago bien, pero para la siguiente lo intentare.
Las palabras mas duras te las dirá quien mas te quiere, no dudes de que les eres muy necesaria y que confían en ti. algunas veces no sabemos decir cuanto queremos y confundimos las formas.
Un biquiño

El Bosco dijo...

Me gusta lo que has escrito, lo entiendo aunque no sé contestarte nada más que en castellano.
Un abrazo, joven amiga

Viriz dijo...

Aqui vengo de regreso por tu visita, nuestras edades se comprenden y creo que nuestras letras se comprenderan tambien. No soy buena para hablar otros idiomas pero al igual que manuela, digo que te entiendo y por aqui me veras leyendote muy seguido.

Besos!

Rosa dijo...

Todos merecemos existir y existimos por algo, a veces a tu edad eso no se sabe pero poco a poco encontraras tu lugar.Besos

Unknown dijo...

Mociña, comprendo o que sintes. Din por ahí que o que che quere ben e o mesmo que che fai sufrir. Non penses que é un problema de confianza... Cando che falan duro e moitas veces porque lles preocupa que non tomes a decisión errada.
Son mais vello que tí e sei do que falo. Un biquiño,
V.

LaÜ dijo...

gracias por la visita. Es verdad eso de que las palabras mas duras viene de los seres más queridos, sólo el que te quiere te hace daño.

Recursos para tu blog - Ferip - dijo...

Las palabras duras...no son problema! Las destructivas, sí.
Los seres queridos..., si el amor es mutuo, favorecen a pesar del dolor momentáneo.

Besitos! :)

a Meiga de Merlán dijo...

Ti existes porque sin ti, nos non poderiamos existir.
O mellor que che pode pasar é recuperar a confianza dos seres queridos, e si eu o logrei (píllalo) todos o poden lograr. non te me desanimes, bikiños

Anónimo dijo...

Onde hai alguen que non confie en ti? se eres a persoa mais clara e sinxela de todo o planeta, non fagas caso das palabras, volvoreta, que non che fagan dano, ti eres a mellor do mundo enteiro, non podes estar triste wapaaaaa.

Anónimo dijo...

Sabes pork che doe tanto o k che di a persoa a k mais keres? Precisamente por k a keres, e a veces nn fas nada para merecer as súas palabras, pero tocache. E nn por iso nn mereces vivir así que adiante. Bikos sígote km8

Be dijo...

Os máis queridos, os de máis confianza... e xa se sabe... a confianza da noxo.
Ánimo, a vida ten momentos máis dolorosos ca outros, pero tamén moi divertidos e felices, dísfruta todo-los que poidas, os bós e os menos bós, todos, todos van facéndonos como persoa.
Grazas polo teu comentario.