27 abril 2007

dureza

odio
e o qeu sinten por mi
os seres que idolatrabas
e que amabas pasan
a odiarte.
unha realidade demasiado
forte para min
pero asumese
co calor e os apoios
douis teus amigos
qeu estanm para botarxe unha man
grazas

11 comentarios:

Rosa dijo...

se que a tu edad algunas situaciones puden parecer grandes tragedias, pero debes pensar en los que estan a tu lado y te quieren, mas que en los se alejaron de ti, eso es una parte dolorosa de crecer y ninguno hemos estado a salvo de pasarlo y sufrirlo, pero siempre hay alguien al lado para continuar. Besos

Anónimo dijo...

Os ke te odian e por pura envexa, e nn lles gusta verte feliz, pero ti como eres una rapaza lista vaslles dar no nariz cantas veces faga falta . e para iso contas comigo e cas túas amigas así que nn te rendas pekena. Bikos ktm8

Pat dijo...

Concuerdo con el comentario de Rosa, son experiencias a superar, en el transcurso de los años te acostumbrarás a eludirlas.
Te dejo besos, linda

finísima persona dijo...

wo wow owowo wowowow wo wowo


una chica que habla catala

wowowow

chingon



wowowowwwo o wow wo wo ow o


increible






ahhh, si, sobre el posto, ahorita lo leo y comento

finísima persona dijo...

llevatela leve

17 y por tanto por vivir

(suspiro)

Anónimo dijo...

ola solazo
joer que pañabras mas duras saen desa boca tan fermosa que con dulces bicos engatusas a ese aleman de ourense anima os animos e bikos dos meus
boltarei jaja

IMAGINA dijo...

Es la verdad. Para eso están los amigos..hasta nosostros que somos virtuales.

Viriz dijo...

la juventud querida amiga que no pasa a veces leve y a veces nos aplasta con esas cosas que pensamos son problemas enormes y grandisimos pesares. Pero es verdad que a lo largo de la vida nos toparemos con cosas desagradables, duras, odiosas, mas son parte de la cotidianidad, de la condicion humana.

Asi que el chiste es salirle a delante, jamas renunciar ni sentirnos en dolor peranente, como dice fino y e. tenemos 17 y una vida para reir y sufrir, disfruta ambas cosas, yo ya descubri q si se puede.

UN beso !

Pablo dijo...

Hola! Gracias por visitar mi bitácora y dejar tu comentario. Nos estaremos leyendo! ;-)

Anónimo dijo...

Levas uns dias moi apagada e eso non me gusta nadiña, non fagas caso do que di a xente, ti eres como eres, non cambies, xfa!!!! ti eres feliz pois sigue sendo, e o que diga a xente olvidao, tes un corazon tan grande, non sufras. Bicos

Anónimo dijo...

Cando alguén que "nos quería" nos comeza a odiar é que non nos quería de verdade ou simplemente queríanos polo que temos, non polo que somos. O importante é apoiarse naquelas persoas que sempre estiveron ahí para nós e que sabemos que non é algo pasaxeiro que o noso vínculo será eterno.