22 noviembre 2006

Amiga

Hoxe fai frío moito frío,
e eu aqui triste
síntome sola vacía
por que a miña amiga
a rapaza que máis tempo
leva na miña vida foise,
e quizais sexa para sempre.
Teño medo de que asi
pase cas seguintes
por que cada vez que me
sinto mal pagoas con ela,
hoxe en dia creo
que a botarei de menos,
pero teño a esperanza
que algun día poida perdoarme
e que empecemos de novo
sin rifas.
E así algun día poidas
volver confiar en min coma, antes,
estou triste, pero non vou chorar
máis desde aqui adicoche
esto e que me perdoes algun día.

3 comentarios:

a morriña de Shaila dijo...

¿Como fas para que sempre che perdoe?
CLARO QUE CHE PERDOO pero agardo que non me volvas facer o que o de agora.Xa sei que nada vai ser coma antes pero quédame o consolo de que polo menos, a nosa amizade se pode retomar. O de que confíe en ti, non depende de min. Confío en que así sexa e os anos que pasamos xuntas non se volvan esbaecer por comentarios inoportunos que eu non podo permitir. Un bicazo.

a Meiga de Merlán dijo...

esto demostra que de verdade che importa a súa amizade, e xa verás como logo se decata de que ela tamen te está a botar en falta; só necesitades algo de tempo as dúas.

Somoneta dijo...

grazas tati e grazas a ti tamen a verdade e que si botaba a de menos ningunha das outras amigas e coma ela querovos rapazas