PARA VOSTEDE

Nesta noite do mes de febreiro
cáenme as bágoas, por vostede
dóeme o que lle fixo ese lobo
dóeme o que lle fixo
a esa fermosa cabriña que cá
súa fiel compañeira a bolboreta
pasaban os días sentadas nas cadeiras
mentres ríann e contaban contos.
A cabriña xa non está
unha peste acabou con ela,
pero a sua amiga a bolboreta
sempre a recordara polo que foi
unha gran muller, que lle
axudou a trancas a a barrancas
sen póñer un por qué, e lle axudaba
os veciños sempre que podía
e rara vez tiña problemas con ninguén,
a vostede que tanto fixo polo pobo de Pesqueiras
e que todos os veciños agás o lobo feiticeiro
botante de menos e recordante con paixón.
Aquí esta pequena bolboreta,
chora cada vez que de ti oe falar,
pero sabe moi ben que no outro mundo fas falta,
por que se estiveras aquí sufrirías por,
ese lobo feiteceiro, que lle roubou o corazon i a alma
aquí esta a bolboreta, adicache este pequeno poema
dicindolle que dende o profundo da súa alma, NUNCA A OLVIDARÁ.