QUERO SER...

Quero ser como un cisne
Sin preocupacions
tan fermosa como el
e volar,
e chorar,
e sentir,
e non ser esta muller
forte de porcelana,
que cre todo o mundo
Quero cambiar o mundo,
quero gritar as inxustizas,
quero sentir,
olvidar,
chorar, permetirme ser feliz.
HOXE QUERO SER EU.

sentimentos

Alborotado corazón

que só me permites

pensar nun cativoa

brumador.

Divaga el, polo meu

corazón, con armonía

e simpatía un rapaz

encantador.

Risas, só son risas

o que só un xesto

me enamorou.

Intelixente e formidable

a súa confianza, el

me amosou.

Acostumbrada a velo

na cancha de sempre

un día

me conquistou.

Non podo deixarde pensar

nese rapaz,

que nunca tarde

de outono

me roubou

o CORAZÓN.

ÁMOTE

Conto as sílabas do teu nome
añado a túa tenrura
sumo a túa dulzura
póñolle varios besos
mezcloo con abrazo
e cerro con un soño de amor.
Transparente os meus impulsos
entregada os meus labios
engañome
eu son a trasnparente
eu son a entregada
eu ámote.

Enamórome sendo ti
e sendo ti ámote
e sendo ti,Quero que seas ti
para seguir amándote
para non parar de quererte
se ti, que eu son túa.
Increíble beleza
tenra dulzura
a que fala de min
e a que significa todo.
Ti es a miña estrela.


Un pracer, unha palabra
un silenzo, unha mirada
un susurro, unha promesa
un beso, unha caricia
un segundo, unha vida
un amor, un home.. ti
Mar dos mares
sur dos amores
norte dos meus desexos
navegas pola miña alma
deteste en min
e deixoche surcala miña vida.

Cheguei a ti sen rumbo
acollícheme sen preguntas
rendinme ante ti
arrodilleime sen pedir
só supliquei o teu amor.
Camiños sen retorno
praceres sen tempo
unha sorrisa sen causa,
unha palabra sen motivo,
un beso sen labios,
unha promesa sen pedila.
Non podes verme como ó aire,
pero existo como o vento
non podes tocarme sen horizonte
pero estou aquí como o tempo.
non podes amarme,
pero eu non deixarei de facelo.
Así cuídote e así existo
vesme sen mirarme
acariciasme sen tocarme
así estou contigo e sen ti
rózasme cun beso
lévasme coas palabras
así camiño polos teus labios
así ámote sen remedio.


Como os poetas que din amar
como os danzantes que din sentir
como un neno que non quere chorar
como unha lágrima que prefire non saír
como un ceo que non é azul
como ti que non queres ser,
non queres querer.
Non teño terra, só os teus ollos
o meu camiño fuxiu detrás de ti
non teño forzas, sen as túas forzas
a miña soidade as túas lágrimas
ven, ámame, ven, quéreme, ven!

Non sei se debo chamarte amor
ou se o teu nome é o olvido
ignoro se me falas con música
ou as túas palabras só son recordos.
Desconozco se existes, se queres
ou se só queres ser un soño
dime ti se queres ser e amar.
Sinto o teu aroma, ¿estas aquí?
búscote, persígote, pero non estás
sei que estás cerca, sei que te amo
non te encontro, ¿donde estás?
deixa que te ame, non te alexes
¿DEIXARASME, amarte?

leis básicas na miña vida

amar

sentir

pensar

disfrutar

comprender

escoitar

vivir

atender

entender

morrer

a ti ... QUE XA NON ESTÁS

Estás lonxe,

pero eu síntote cerca

é hora de recordar

os momentos felices

que xunto a ti vivin.

Recordo os momentos

de alegría,

e os de tristeza.

As dúas na cociña

contando un conto ou

ben na horta

mentres me contabas

as túas anécdotas

Ti aprendícheme

o esencial,

por iso e momento

de darche as GRAZAS

realidade¿?

aanos da túa morte

4 anos de recordo

1 vida de alegría

1 morte rencorosa

MEU IRMÁN KIKO

Por que é meu irmán,

porque o quero moito,

porque me cuida,
por que é un paiaso,
porque é moi simpático,
por que me fai reir,
porque é amigo dos seus amigos
por que é único
por moitas cousas máis
en definitiva,
que todos temos pros e contra ..

TEÑO TRES IRMÁNS E SON O MELLOR REGALO QUE UNHA IRMÁN PEQUENA PUIDERA TER.... AINDA QUE RIFEMOS AINDA QUE PELEXEMOS EU ESPERO NON PERDERVOS NUNCA . QUÉROVOS, E GRACIAS A DIOS POR ESTE REGALO

un rap

Non sei rapear

Nin tampouco rimar

Non me gusta fumar

Nin tampouco tomar

Non quero ler

Nin tampouco beber

Éste deber

Que hai que facer.

AMA,

VIVE,

SENTE

e MORRE.

FELIZ CUMPLEAÑOS ANDREA

Ela é Andrea unha persoa formidable, ca que se pode falar, respetable, ela é miña amiga.Hoxe cumpre 22 aniños e non sabía moi ben que facer, que regalar, xa que non sei cales son os seus gustos. Pero bueno espero que lle guste o meu agasallo.


FAI tempo entraches na miña vida
Fai tempo que permaneces nela,
como un membro máis dela
e pese aos momentos díficiles
permanecerás no meu corazón.
Non pretendo facer unha poesía
simplemente, expresar o que
nestes momentos sinto,
e decirche
que nunca deixes de visitarme,
por que sempre serás parte da miña vida.
Hoxe estás de cumpre,
acordome cando viñeches a miña casa
por primeira vez eras ti,
unha persoa alegre, extrovertida, confiada
amable, eras ti a que namorou o meu irmán.
e pese a que xa non estedes xuntos
sempre sempre me terás o teu carón
como unha amiga máis, unha amiga cativa,
que o que quere neste día
e que vexas que para min es especial,
e que quizáis sexa demasiado tarde,
para saber o que eres na miña vida,
pero recorda que nunca e tarde para
decir quérote, porque me entendes
e por que eres a mellor...
nunca me esquezas que eu non o farei.

FELIZ CUMPREAÑOS AMIGA

pidan xustiza

Pidan xustiza
por aquela muller
que un día nos quixo.
Pidan xustiza
por iso que é máis
noso que dos musulmáns.
Pidan xustiza
para qu non a leven,
para que non
impoñan a súa cultura.
Por favor,
PIDAN XUSTIZA

sígote recordando

triste ,
doida ,
desolada,
amargada,
angustiada,
dóeme
o que lle fixo.
e agora está
na tumba,
pero eu sígoa
querendo
e recordando.

tempo atras

A noite invadiu o día.
Sentada naquela
cadeira estaba ela.
soa,
doida,
esperaba
a aquel home que
tivera que deixar,
por que o seu pensar
non era como o dos demais.
Fai 40 anos
e aínda a muller,
segue sentada na cadeira
esperando a que o home
regrese a casa.

non é necesario

non é necesario poñer o meu nome por que o sabes
non é necesario que che diga estrañote, por que tamén o sabes
non é necesario decirche que es especial
non é necesario evitar esas palabras, xa somos adultos
non é nesario reñir falsear, non é necesario.
por que a pesar da distancia conocemonos como nunca.

que son as rosas?

Os pétalos caían
e eu seguía alí,
eperándote, pensando
si me querias.
O talo quedou marrón
e o meu amor paralizouse
.Sinto que te afastas,
pero que podo facer.
Non te vaias non morras
ainda dulce rosa
que grazas a ti recordei
o que é amar.
A rosa secou
e o amor morreu con ela.

esperanza

esperanza
para todas esas persoas que
nalgún momento se
sentiron feridas ou mal.
simplemente esperanza
e un poco de confianza.

O NOME

Podes vivir...
Agárdate o nome que coma un manto
cubrirá o teu corpo.
Meterase na túa sangue,
meterase na túa vida,
nos teu ademas nas túas horas.
Velará os teu sonos.
Il en silencio,
estará facendote sempre.
E será o único teu
que te levarás diste mundo.

dureza

odio
e o qeu sinten por mi
os seres que idolatrabas
e que amabas pasan
a odiarte.
unha realidade demasiado
forte para min
pero asumese
co calor e os apoios
douis teus amigos
qeu estanm para botarxe unha man
grazas

a realidade

as palabras mais duras
veñen dos seres mais queridos
por eso e cando te das conta
que non mereces existir
xa que os teu non confian en ti
duro pero unha realidade

simplemente eu

uns din que son doce
outros simpatica, divertida,
extrovertida, boa, un diaño,
sinceira, faladora,
amiga dos meus amigos.

pero outras coma min pensan todo o contario.
se eu fose asi sería feliz
pero como non o son para que seguir

THAIS JACOBO MIÑA IRMÁ

Unha bolboreta e ela

que sempre alegre

a a todos

esa felicidade

Risueña, extrovertida,simpática,

amiga dos seus amigos ela é

A veces protestona ,

e outras malhumorada,

pero vaia a donde vaia

engatusa ca sua mirada.

Ela é cabezona moi cabezona

pero tamen é un sol

Unhas veces enfadadas,

e outras veces como amigas

estamos na miña casa

cando pasan os días

Estuda educacion social,

ela é moi boa niso

ollo a quen a leve

por que e unha pedra preciosa.

21 primaveras

pasaron pola túa vida

espero que sean 90

as que xunto ati estea.

Eres un sol , tamén a miña alegría

non sabería que facer

se na miña vida

non existiras.

Grazas folerpiña

por sempre me querer

por ser unha irma amiga...

Grazas por confiarme

ese segredos que non son

nin teus nin meus

pero que ninguén outra persoa sabe

grazas por existir

grazas por ser miña irmá

LORENA máis que unha cuñada

Entraches na miña vida
con dulzura e alegría,
enchiches ese hoco que quedara baleiro
enamorache o meu irmán
coa dulzura que desprendes.
E que decir de meu pai,
que ben sabes que te quere.
Lorena, ela se chama,
ten un nome ben bonito
a parte de ser miña cuñada
é tamen unha boa amiga.
Para cada situacion sabe o que facer
ë traste, divertida, simpática e moi sinceIra
algo que me gusta moito dela.
Quéroa por ser como é
porque me axuda a min
e a quen faga falta.
Poucas veces está enfadada
MÁIS ben, sempre cun sorriso.
Quéroa como unha irmán
xa que con ela podo contar pa todo
da moi bos consellos.
E sobre todo o que mais me gusta dela
e a maneira que se interesa pola salud dos demais.
Sabe cando algo vai mal,
cando é o momento de botar unha man,
cando.... sabeo todo
pero sobre todo as cousas
encantame como trata o meu irmán.
encantame velos felices xuntos,
encantame a parella que fan
por que son almas xemelas,
e espero que xuntos estean sempre.
por que na miña vida estará sempre sempre sempre
E por que sei
que nadie fara tan feliz o meu irman como o fai ela.
GRAZAS POR TODO

POR UN MUNDO NO QUE REINE A...

solidaridade

AMOR

comprension

esperanza

AMIZADE

liberdade

igualdade

PAZ

colaboración

FELICIDADE

SONRISAS

POESÍA

ReSpEtO

CONFIANZA

recordamoste

A casa choraba
por ver a súa dona sufrir.
A cama e as sabas
vían como a levaban,
pero xa era tarde para
lle axudar, por que o único
que por ela se podia facer
era vela sorrir.
cando a ventrisca
asomaba pola fiestra,
as sabas a cubríuan o mellor posible.
Amábana, queríana, non a querían ver sufrir.
Pero unha tarde o vento deixou de rir,
as floroes estaban triste.
A casa, as sabas e a cama choraban.
Levouna, pero as cousas
que ela amaba sabía que a recordarían

PARA VOSTEDE

Nesta noite do mes de febreiro
cáenme as bágoas, por vostede
dóeme o que lle fixo ese lobo
dóeme o que lle fixo
a esa fermosa cabriña que cá
súa fiel compañeira a bolboreta
pasaban os días sentadas nas cadeiras
mentres ríann e contaban contos.
A cabriña xa non está
unha peste acabou con ela,
pero a sua amiga a bolboreta
sempre a recordara polo que foi
unha gran muller, que lle
axudou a trancas a a barrancas
sen póñer un por qué, e lle axudaba
os veciños sempre que podía
e rara vez tiña problemas con ninguén,
a vostede que tanto fixo polo pobo de Pesqueiras
e que todos os veciños agás o lobo feiticeiro
botante de menos e recordante con paixón.
Aquí esta pequena bolboreta,
chora cada vez que de ti oe falar,
pero sabe moi ben que no outro mundo fas falta,
por que se estiveras aquí sufrirías por,
ese lobo feiteceiro, que lle roubou o corazon i a alma
aquí esta a bolboreta, adicache este pequeno poema
dicindolle que dende o profundo da súa alma, NUNCA A OLVIDARÁ.

A MIÑA DULCE E CONFIDENTE MARÍA

Logo vai facer tres anos que de donda nós te fuches
tres anos que ,aínda parece que foron onte
teño o recordo de vostede,
deitada naquela cama, sufrindo,
e sen ver ao seu amado,que tanto quería,
el enganabaa, pero nunca yo dixo
foi un mal home, pero un bo marido.
Cando todos te botábamos de menos,
el xa tiña todo o seu, vendido
e non pasaron tres meses da súa marcha,
cando con unha fulana andivo.
Hoxe só lle queda a casa na que usted vivia,
alí donde tan bos momentos pasamos,
alí donde sempre riamos.
Eu botote de menos,
porque para min foches una gran apoido
e como unha segunda nai,
ti guiachesme polo bó camiño.
Agora que non estás aqui sentome perdida,
perdoa por non te ir ver cando vivías.
Non podía ir alí, pra ver a linda bolboreta
sentada na cama a piques de morrer.
O día do funeral, puxo na súa lápida unha poesia,
pero el ben sabía que, era un hipócrita, xa que todos sabíamos o que había.
Marchaches deste mundo, para un mundo mellor ,
donde alí te necesitaban e aqui só sufririas
eres a miña guia nesta noite estrelada,
e adicoche esta poesía desde o prufundo da miña alma.

por que?

por que a xente fala de ti sen saber?
por que din que estas con unha persoa cando só somos amigas?
por que intentan falar mal de ti, sen saber o que decir e sen saber do que falan?
por que esas persoas nas que confiabas che deron a espaldo cando comezaron a andar con outras?
por que a xente e cruel dicindo cousas falsas da túa familia?
por que non somo un pouco máis responsables e deixamos de calumiar a xente con parvadas que nun futuro chegaran a facer tanto dano?
por que as veces somos tan hipócritas con nos mesmos?
por que non intentamos ver a realidade dunha misera vez e deixamos o pasado a un lado?
por que a xente é tan homófoga xenofoba, racista....?
por que? por que?
xa abonda non credes?

pra que seguir?

Hoxe é un deses días os que te dás de conta que e mellor marchar deste mundo, xa que, as persoas que tanto querías xa non están aí para darche o seu apoio incondicional e e cando tedas conta que é mellor non seguir a diante, por que a vida sen esas persoas xa non ten a mesma estabilidade que tiña antes.
Sei que fixen cousas boas, pero tamén sei que moitas delas son malas e defraudaron a aquelas persoas que máis quería, eu poño todo o meu esforzo, pero hoxe por hoxe, son me quedan neste pequeno mundo esas amigas da alma que sempre estiveron o meu caron e que espero que nunca me abandoen.
eu creo que xa e hora de partir por que as poucas persoas que hoxe me queren non lles fago falta, e aquelas que xa non me dan os seus apoios, sacareilles un peso de enrriba, xa que o unico que son para eles e unha decepción.
Neste mundo teño moitos amigos, pero tamén persoas as que quería moito as cales defraudei, tamén sei que na vida non todo e ver cousas fermosas se non tamén nos toca reflesionar algunha que outra vez, pos este e o meu momento, aqui diante de todos vos, e todas esas persoas que día a día pasan por aqui ainda que so sexa unha cutrada o que eu escribo , digolles a esas per5soas que os defraidei, que vou a empezar unha nova etapa da miña vida, que a estefanía jacobo vázquez de 17 anos que tiña e outra novo e que dende aqui son outra fany, se esto non funciona será entón o momento do que teña que marcharpara non voltar, por que para que vou seguir aqui se non lle importo a ninguén? pra que, pra seguir amolando os demais, non, mellor prefiro marchar e non volBueno isto e todo, as veces escriben se cousas boas e outras malas, pero neste momento polo que está pasando a miña vida todo e malo, non hai ningunha razón para vivir, o dí a que me marche será o máis feliz para aquelas persoas que máis dano fixen, agora poderán facer unha vida mellor sen min, xa que cando eu estaba so tiñan problemas, sinto moito deixar a esas persoas , pero se non consigo sair ireime e non molestarei m´´ais.
Por certo quería facer un chamamento a esas persoas que pasaron por aqui que o que eu e as miñas amigas estamos a escribir e galego, non portugues, a pesar de que estas dúas linguas se parecen moita xa que teñen o mesmo orixe.
moitos bikos e ata sempre a vosa fiel amiga:
ESTEFANÍA JACOBO VÁZQUEZ, alias"FANI"